Υπόθεση:
Όταν η αδικία έγινε θεσμός, ο Τσίρης πρόγονος, για να μην τον πνίξει το κλάμα, άρχισε να γελά και προσπαθεί να κάνει και τους συνανθρώπους του να γελούν. Αν και συχνά αυτοί που τον βλέπουν αντί να γελούν κλαίνε. Ίσως γιατί καταλαβαίνουν πως η μάσκα του κωμικού είναι φτιαγμένη από τα συντρίμμια της αδικίας.
Για την παράσταση:
Εμπνευσμένοι από την παράδοση των τροβαδούρων, μέσα από τραγούδια κι ιστορίες, οι Τσιριτσάντσουλες αφηγούμαστε την ιστορία του γένους μας: των τρελών, των κωμικών, των παλιάτσων, των γελωτοποιών. Ατάκτως στρατευμένοι καλλιτέχνες του λαϊκού θεάτρου, αντλούμε το υλικό μας από τους μύθους και τις παραδόσεις του λαού για να μιλήσουμε για την αιώνια πάλη του δικαίου με το άδικο και την προσδοκία των λαών για μια ζωή με ελευθερία και δικαιοσύνη.