Στίχοι:
Όταν θα τραγουδάμε στων κερασιών την εποχή
Το χαρούμενο αηδόνι, το κοτσύφι πειραχτήρι
Όλοι θα έχουν γιορτή
Οι νιες θα έχουν ξελογιαστεί
Κι οι νέοι θα γεμίζουν με ήλιο το ποτήρι
Όταν θα τραγουδάμε στων κερασιών την εποχή
Δυνατά θα σφυρίζει το κοτσύφι πειραχτήρι
Μα λίγο κρατά των κερασιών η εποχή
Που ζευγάρια τα κόβουμε να ονειρευτούμε
Σκουλαρίκια στ’ αφτί
Κεράσια του πόθου έχουν ντυθεί
Σαν αίματος στάλες στα φύλλα κυλούνε
Μα λίγο κρατά των κερασιών η εποχή
Ρουμπινιών σκουλαρίκια που θα ονειρευτούμε
Όταν βρεθείτε στων κερασιών την εποχή
Αν του έρωτα οι πόνοι σας φέρνουν φοβέρα
Μακριά από τις νιες
Εγώ που δεν φοβάμαι τις μαχαιριές
Χωρίς να υποφέρω δεν ζω ούτε μέρα
Όταν βρεθείτε στων κερασιών την εποχή
Του έρωτα οι πόνοι θα είναι εκεί πέρα
Παντοτινά θ’ αγαπώ των κερασιών την εποχή
Αγάπη από τότε που κρατώ στην καρδιά
Μια πληγή ανοιχτή
Και όποια μοίρα κι αν μου δοθεί
Ποτέ δε θα έβρω στον πόνο γιατρειά
Παντοτινά θ’ αγαπώ των κερασιών την εποχή
Και τη μνήμη που κρατώ βαθιά στην καρδιά
Τους στίχους έγραψε το 1866 ο Jean Baptiste Clément και τη μουσική το
1868 ο Antoine Renard και το τραγούδι συνδέθηκε στενά με την Παρισι-
νή Κομμούνα του 1871. Ο Clément, κομμουνάρος ο ίδιος, αφιερώνει το
1882 το τραγούδι «στη γενναία Λουίζ, νοσοκόμα στο οδόφραγμα της οδού
Fontaine-au-Roi την Κυριακή 28 Μαΐου 1871», την ημέρα της πτώσης της
Κομμούνας δηλαδή, την οποία δεν ξαναείδε μετά από εκείνη τη μέρα.